Σχετικά με το Μνημείο
Πρόκειται για ένα μικρό κτίσμα επιφανούς προσώπου με δύο δωμάτια μέσα στο χωριό, ανάμεσα στην εκκλησία της Αγίας Άννας και στο κοινοτικό πάρκο. Στο εσωτερικό, υπάρχει ένας τάφος κατασκευασμένος με τη μορφή κλιμακωτού πρίσματος. Η οροφή του κτίσματος ,το οποίο ήταν γνωστό ότι ήταν ένας πολύ σημαντικός τόπος επίσκεψης και αναθήματος πριν από το 1974, είχε καταρρεύσει και επισκευάστηκε το 2005.
Υπάρχουν διάφοροι θρύλοι για τον τάφο. Η πρώτη φήμη χρονολογείται λίγο πριν το 1885. Σύμφωνα με αυτήν , μια γυναίκα που συστήθηκε ως Hüzüru Sultan μπήκε στο όνειρο του Hafız (Hodja) İbrahim Sıtkı Efendi, γνωστού ως Büyük Hoca Efendi στην Πάφο, και του ζήτησε να χτίσει τον τάφο και το μαυσωλείο του, όπου θάφτηκε. Για τον σκοπό αυτό, λέγεται ότι ο Χότζας Εφέντης επισκέφθηκε το χωριό και προσευχήθηκε στο χωράφι όπου βρίσκεται ο σημερινός τάφος. Σύμφωνα με έναν άλλο μύθο που χρονολογείται λίγο πριν από το 1946 οι κάτοικοι του χωριού συνήθιζαν να δένουν τα ζώα τους στον τόπο που βρίσκεται σήμερα ο τάφος, ο οποίος ήταν άδειος εκείνη την εποχή. Η Hüzüru Sultan, η οποία συστήθηκε ως αδελφή της Zehra Sultan στην Πλατανίστεια και του Emetullah Sultan στην Αυδήμου, έμπαινε συνεχώς στο όνειρο του ιδιοκτήτη του χωραφιού και έλεγε: «Μην με ενοχλείτε οδηγώντας τα ζώα σας πάνω μου. Χτίστε μου τον τάφο μου». Όταν ο ιδιοκτήτης του χωραφιού δεν νοιάστηκε, η Hüzüru Sultan εμφανίστηκε στο όνειρό του για άλλη μια φορά λέγοντας του ότι αν έσκαβε το χωράφι, θα έβρισκε χρυσό και ότι ο τάφος του θα μπορούσε να χτιστεί με χρυσό. Ο χωρικός βρήκε το χρυσάφι σκάβοντας το χωράφι, αλλά και πάλι δεν έχτισε τον τάφο. Μετά από αυτό το περιστατικό, όλα τα μέλη της οικογένειας προσβλήθηκαν από μια ασθένεια που οδηγούσε σε τρέμουλο του σώματος. Όταν κάποια από τα μέλη της οικογένειας πέθαναν από αυτήν την ασθένεια, ένας αρχιτεχνίτης ονόματι Şükrü έχτισε τον τάφο του το 1946, με την οικονομική υποστήριξη της Mαίας Meryem Hanım από τη Λεμεσό. Το σημερινό δωμάτιο χτίστηκε για να περιβάλει τον τάφο, ο οποίος κατασκευάστηκε με μέρος του χρυσού που δόθηκε από τον αδελφό του ιδιοκτήτη του αγρού και βρέθηκε ως αποτέλεσμα της ανασκαφής. Ο τάφος, ο οποίος είναι επισκέψιμος ειδικά τις Τρίτες, είχε γίνει όλο και πιο διάσημος στην περιοχή. Οι πιστοί μουσουλμάνοι επισκέπτονταν και εξακολουθούν να επισκέπτονται το μαυσωλείο για τη θεραπεία άρρωστων παιδιών. Υπάρχουν και άλλοι μύθοι για τον τάφο, ειδικά μεταξύ των τουρκοκύπριων χωρικών της Αλέκτορας.
Το υπάρχον κτίριο βρίσκεται μέσα σε μία μικρή αυλή . Πρόκειται για μια ορθογώνια κατασκευή χτισμένη με μεγάλες πέτρες και πυρότουβλα που συλλέχθηκαν από τη γύρω περιοχή. Είναι κάτω από το επίπεδο του εδάφους. Υπήρχε μια δίτοξη βεράντα στη δυτική πλευρά του μαυσωλείου, η οποία κάποτε ήταν ένα ενιαίο δωμάτιο. Από αυτή τη βεράντα εισερχόταν κανείς στο δωμάτιο όπου βρέθηκε ο τάφος. Αργότερα, η βεράντα διευρύνθηκε, στεγάστηκε και μετατράπηκε σε αίθουσα προσευχής. Αυτό το δωμάτιο έχει δύο ξεχωριστές πόρτες μία στον βορρά και μία στον νότο. Ο χώρος αυτός χωρίζεται σε δύο ξεχωριστά κλίτη από δύο χαμηλά τόξα που εκτείνονται με κατεύθυνση βορρά-νότου. Αυτές οι καμάρες στηρίζουν το δοκάρι, τα ξύλα και την κεραμοσκεπή του δωματίου. Στην κόγχη πάνω από την πόρτα του τάφου υπάρχει η επιγραφή “Asiye ve M. Zeki 1946”. Η κορυφή του τάφου καλύπτεται με καλύμματα κεφαλής και διάφορα υφάσματα που φέρνουν οι επισκέπτες. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι πρώτοι πρόσφυγες που κατοίκησαν στο χωριό αντίκρυσαν κρεμασμένα στους τοίχους του τάφου νυφικά , κεντημένα μαντίλια, μισοκατεστραμμένα ιερά βιβλία και καντήλια με λάδι και φυτιλάκια. Στον τάφο υπήρχε ένα πράσινο σατέν ύφασμα κεντημένο με χρυσά γράμματα σε άριστη κατάσταση . Οι σημερινοί Τουρκοκύπριοι επισκέπτες αφήνουν παρόμοια αφιερώματα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΟΙ θρύλοι για τον συγκεκριμένο τάφο προέρχονται από:Τuncer Bağışkan ό.π. (Σελίδες: 306-308)
Υπάρχουν διάφοροι θρύλοι για τον τάφο. Η πρώτη φήμη χρονολογείται λίγο πριν το 1885. Σύμφωνα με αυτήν , μια γυναίκα που συστήθηκε ως Hüzüru Sultan μπήκε στο όνειρο του Hafız (Hodja) İbrahim Sıtkı Efendi, γνωστού ως Büyük Hoca Efendi στην Πάφο, και του ζήτησε να χτίσει τον τάφο και το μαυσωλείο του, όπου θάφτηκε. Για τον σκοπό αυτό, λέγεται ότι ο Χότζας Εφέντης επισκέφθηκε το χωριό και προσευχήθηκε στο χωράφι όπου βρίσκεται ο σημερινός τάφος. Σύμφωνα με έναν άλλο μύθο που χρονολογείται λίγο πριν από το 1946 οι κάτοικοι του χωριού συνήθιζαν να δένουν τα ζώα τους στον τόπο που βρίσκεται σήμερα ο τάφος, ο οποίος ήταν άδειος εκείνη την εποχή. Η Hüzüru Sultan, η οποία συστήθηκε ως αδελφή της Zehra Sultan στην Πλατανίστεια και του Emetullah Sultan στην Αυδήμου, έμπαινε συνεχώς στο όνειρο του ιδιοκτήτη του χωραφιού και έλεγε: «Μην με ενοχλείτε οδηγώντας τα ζώα σας πάνω μου. Χτίστε μου τον τάφο μου». Όταν ο ιδιοκτήτης του χωραφιού δεν νοιάστηκε, η Hüzüru Sultan εμφανίστηκε στο όνειρό του για άλλη μια φορά λέγοντας του ότι αν έσκαβε το χωράφι, θα έβρισκε χρυσό και ότι ο τάφος του θα μπορούσε να χτιστεί με χρυσό. Ο χωρικός βρήκε το χρυσάφι σκάβοντας το χωράφι, αλλά και πάλι δεν έχτισε τον τάφο. Μετά από αυτό το περιστατικό, όλα τα μέλη της οικογένειας προσβλήθηκαν από μια ασθένεια που οδηγούσε σε τρέμουλο του σώματος. Όταν κάποια από τα μέλη της οικογένειας πέθαναν από αυτήν την ασθένεια, ένας αρχιτεχνίτης ονόματι Şükrü έχτισε τον τάφο του το 1946, με την οικονομική υποστήριξη της Mαίας Meryem Hanım από τη Λεμεσό. Το σημερινό δωμάτιο χτίστηκε για να περιβάλει τον τάφο, ο οποίος κατασκευάστηκε με μέρος του χρυσού που δόθηκε από τον αδελφό του ιδιοκτήτη του αγρού και βρέθηκε ως αποτέλεσμα της ανασκαφής. Ο τάφος, ο οποίος είναι επισκέψιμος ειδικά τις Τρίτες, είχε γίνει όλο και πιο διάσημος στην περιοχή. Οι πιστοί μουσουλμάνοι επισκέπτονταν και εξακολουθούν να επισκέπτονται το μαυσωλείο για τη θεραπεία άρρωστων παιδιών. Υπάρχουν και άλλοι μύθοι για τον τάφο, ειδικά μεταξύ των τουρκοκύπριων χωρικών της Αλέκτορας.
Το υπάρχον κτίριο βρίσκεται μέσα σε μία μικρή αυλή . Πρόκειται για μια ορθογώνια κατασκευή χτισμένη με μεγάλες πέτρες και πυρότουβλα που συλλέχθηκαν από τη γύρω περιοχή. Είναι κάτω από το επίπεδο του εδάφους. Υπήρχε μια δίτοξη βεράντα στη δυτική πλευρά του μαυσωλείου, η οποία κάποτε ήταν ένα ενιαίο δωμάτιο. Από αυτή τη βεράντα εισερχόταν κανείς στο δωμάτιο όπου βρέθηκε ο τάφος. Αργότερα, η βεράντα διευρύνθηκε, στεγάστηκε και μετατράπηκε σε αίθουσα προσευχής. Αυτό το δωμάτιο έχει δύο ξεχωριστές πόρτες μία στον βορρά και μία στον νότο. Ο χώρος αυτός χωρίζεται σε δύο ξεχωριστά κλίτη από δύο χαμηλά τόξα που εκτείνονται με κατεύθυνση βορρά-νότου. Αυτές οι καμάρες στηρίζουν το δοκάρι, τα ξύλα και την κεραμοσκεπή του δωματίου. Στην κόγχη πάνω από την πόρτα του τάφου υπάρχει η επιγραφή “Asiye ve M. Zeki 1946”. Η κορυφή του τάφου καλύπτεται με καλύμματα κεφαλής και διάφορα υφάσματα που φέρνουν οι επισκέπτες. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι πρώτοι πρόσφυγες που κατοίκησαν στο χωριό αντίκρυσαν κρεμασμένα στους τοίχους του τάφου νυφικά , κεντημένα μαντίλια, μισοκατεστραμμένα ιερά βιβλία και καντήλια με λάδι και φυτιλάκια. Στον τάφο υπήρχε ένα πράσινο σατέν ύφασμα κεντημένο με χρυσά γράμματα σε άριστη κατάσταση . Οι σημερινοί Τουρκοκύπριοι επισκέπτες αφήνουν παρόμοια αφιερώματα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΟΙ θρύλοι για τον συγκεκριμένο τάφο προέρχονται από:Τuncer Bağışkan ό.π. (Σελίδες: 306-308)
Direction Map
