Τρία περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού, σε ένα μέρος που ονομάζεται Γλυφία («Γλυφία» υποδηλώνει τοποθεσία με «γλυφό» νερό) εκεί που τα όρια της Αλέκτορας συναντώνται με τα όρια των χωριών Πλατανίστεια- Αρχιμανδρίτα, σε έναν χαμηλό λόφο βρίσκονται τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Κασσιανού, καθώς και η σπηλιά που ασκήτεψε, στον βόρειο τοίχο της εκκλησίας. Για τον Άγιο αυτόν αναφέρει ο Κύπριος ιστορικός του 15ου αιώνα μ.Χ. Λεόντιος Μαχαιράς στο Χρονικό του: «Πρός τήν Ἀλέκτοραν εἰς ἕναν τόπον λεγόμενον εἰς τήν Γλυφίαν τό κοιμητήριν τοῦ ἁγίου Κασιανοῦ καί τό σῶμαν του καί ἑορτάζουν τον τῇ ις’ [=16] Σεπτεβρίου». Πρόκειται για έναν από τους 318 «Αλαμάνους» αγίους της Κύπρου, που ήλθαν από την Παλαιστίνη στο νησί μετά την κατάληψη της από τους Σαρακηνούς (πρώτο μισό του 7ου αιώνα μ.Χ.) που αφού περιπλανήθηκαν, ασκήτευσαν σε διάφορα μέρη μέχρι τον θάνατό τους. Κατά άλλους οι «Αλαμάνοι» ήλθαν στο νησί μετά την πρώτη σταυροφορία ( τέλος 11ου αιώνα μ. Χ.) και στην τεράστια πλειοψηφία τους ήταν Έλληνες μισθοφόροι των σταυροφόρων . (Ο Άντρος Παυλίδης υποστηρίζει ότι η ονομασία Αλαμάνοι προήλθε από τον χαρακτηρισμό “αλόμενοι” δηλαδή περιπλανώμενοι, εκείνοι που έφτασαν στην Κύπρο από αλλού και που περιπλανήθηκαν ακόμη και στο ίδιο το νησί μέχρι να βρούνε τοποθεσίες για να εγκατασταθούν. ……. Η ονομασία προήλθε δηλαδή από την αρχαία λέξη “αλάομαι= περιπλανώμαι, ή και από το ρήμα “αλέομαι” που σημαίνει φεύγω, αποσύρομαι) ) Όποια και να είναι η πραγματική ταυτότητα του Αγίου και ο χρόνος άφιξής του στο νησί, καθώς συγχύσεις και αναμείξεις είναι δυνατές και όχι σπάνιες, τα ερείπια στην προαναφερθείσα περιοχή του χωριού μαρτυρούν την ύπαρξη ενός μοναστηριού, το οποίο δεν αποκλείεται όπως και άλλα να λειτουργούσε και ως παρατηρητήριο. Μέσα στην εκκλησία του μοναστηριού περικλειόταν και η σπηλιά με μικρή πύλη που οδηγούσε στη σπηλιά -ασκητήριο. Στον χώρο αυτόν, που φαίνεται μαυρισμένος από τα πολλά κεριά που άναβαν οι πιστοί προς τιμήν του Αγίου τον παλαιό καιρό, βρίσκεται και ένα κοίλωμα χαμηλά στα αριστερά , που περιτειχίζεται με γύψο, όπως το έφτιαξαν παλαιοί Χριστιανοί. Μέχρι σήμερα πιστεύεται ότι ήταν η λειψανοθήκη των οστών του Αγίου. Ο Λεόντιος Μαχαιράς αναφέρει στη χρονογραφία του ότι ο τάφος και το σκήνωμα του Αγίου υφίσταντο κατά τον 15ο αιώνα. Η μικρή αυτή εκκλησία, ήταν αγιογραφημένη, όπως αποδεικνύεται από ίχνη τοιχογραφιών που φαίνονται στα αριστερά της κόγχης του ιερού βήματος. Ο Άγιος Κασσιανός πρέπει να ήταν θαυματουργός αλλά και στον ναό του πιθανόν να υπήρχαν (δυστυχώς δεν διασώθηκαν) παραστάσεις με αγιογραφίες από την ζωή και τα θαύματά του. Περίπου τετρακόσια μέτρα νοτιοανατολικά από το ασκητήριο του, υπάρχει πηγάδι. Το πηγάδι αυτό ανοίχθηκε ύστερα, όπως αναφέρουν κάτοικοι της περιοχής, ενώ τον καιρό του Αγίου υπήρχε το νερό επιφανειακά και διασώζεται το πετρόκτιστο αυλάκι που οδηγούσε το νερό που προμηθευόταν, πιο κοντά στο ασκητήριο του, παραπλεύρως στα νότια του λοφίσκου. Το νερό αυτό μετά την κοίμηση του Αγίου οπωσδήποτε θα εθεωρείτο αγίασμα από τους πιστούς, που κατέφθαναν για να προσκυνήσουν το λείψανό του. Από τον Λεόντιο Μαχαιρά αναφέρεται επίσης ένας δεύτερος ομώνυμος Άγιος, ο οποίος ασκήτευσε και τάφηκε στο διπλανό χωριό Αυδήμου. Εάν αποφασίσετε να επισκεφθείτε τον ιερό αυτό χώρο έχετε υπόψη ότι η πρόσβαση με χαμηλό όχημα θα σας δυσκολέψει . Προτιμήστε ψηλό όχημα, με κίνηση στους τέσσερις τροχούς ή καλύτερα αφήστε το αμάξι σας στο πιο κοντινό σημείο και κάντε τη διαδρομή με τα πόδια ,αφού φορέσετε τα κατάλληλα παπούτσια. Θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε καθαρό αέρα, την βλάστηση που ποικίλλει ανάλογα με την εποχή και ωραία θέα προς την Αρχιμανδρίτα, την Αλέκτορα και το Πισσούρι.